Tubing, Happy pizza en Bloed

Hello Hello!  We schreven in ons laatste berichtje dat we een nieuwe simkaart hebben. Deze lijkt niet te werken, we doen ons best om het voor mekaar te krijgen en als het lukt horen jullie er meer over. We zitten inmiddels in Vang Vieng in midden Laos, een paar honderd kilometer van de grens van Thailand. Iedereen die we spraken over Laos had het over deze stad en het stikt hier dan ook van de backpackers. Vang Vieng is een klein dorpje, ik denk dat er ongeveer vijfduizend mensen wonen. De omgeving is mooi, er zijn prachtige bergen, veel grotten en watervallen, een rivier die vlak langs het dorpje loopt en het is hier heerlijk weer. Allemaal erg leuk, maar niet wat Vang Vieng zo bijzonder maakt: Tubing. Waar het op neer komt is dat je sochtends om een uurtje of 10 naar een verhuurbedrijfje aan de rivier loopt. Daar huur je de binnenband van een traktor en regel je een drybag voor je spulletjes. Een autootje brengt je dan een kilometer of vijf van de stad af, waar je kan beginnen met tuben. Je springt met je band het water in en dobbert richting het dorpje. Om de honderd meter is er een barretje dat je met stokken of reddingsboeien binnenhaalt waar je vervolgens biertjes drinkt, barbequed, volleybal speelt of van een van de vele metershoge schommels of kabelbanen het water in wordt gelanceerd.

We waren die middag laat aangekomen in Vang Vieng en savonds uitgegaan met een groep mensen die we hadden leren kennen terwijl we opzoek waren naar een slaapplek. We begonnen onze eerste dag tuben dus al goed, met een flinke kater zaten we in het busje naar de rivier en begonnen we om 10 uur sochtends aan ons eerste biertje. Er zitten in totaal zestien barretjes aan de rivier, maar ik denk niet dat er veel mensen zijn die ze alle zestien zien. De eerste bar bereik je al voordat je het water in bent geweest. Hier wordt je binnengehaald door een hare krishna type die je vrolijk vertelt dat de opbrengst van de drankjes hier naar de kinderen van het dorp gaat, dus 'get drunk for the children, the more you drink, the more you help!' Daarna gingen we eindelijk het water in, om twintig meter verder de volgende bar te bereiken waar het al stampvol zat. En zo ging het verder. Het gaat duidelijk niet om het tuben, want zo lang zit je niet in de band, en de tijd vloog om. Patrick is helemaal gek op de hoge schommels waarvanaf je het water in kan springen. Zoals met veel dingen in Laos staat veiligheid niet op de eerste plaats. Er lopen veel mensen rond in het dorp met krukken, verband en blauwe plekken. De rivier is op veel plaatsen ondiep waardoor je met je kont over de stenen schraapt, het water onder de schommels en kabelbanen is ook niet overal even diep. Als je op een verkeerd punt loslaat raak je de stenen. Pat en ik zijn alletwee op wat blauwe plekken en schrammetjes na nog helemaal heel, helaas gaat dat niet op voor iedereen waarmee we die dag begonnen. Een australische jongen sprong het water in, raakte zijn hoofd met zijn horloge, door de klap op het water en had een flinke jaap op zijn voorhoofd. Je weet hoe dat gaat met dronken mensen, veel bloed, iedereen in paniek en zijn vriendin in tranen. Helaas voor hen zijn de ziekenhuizen in Laos niet geweldig. Ze deden een uur over negen hechtingen en hij is nu naar Bangkok om het opnieuw te laten doen op een nette manier. Wat het er al helemaal niet veiliger op maakt is de hoeveelheid drugs die hier wordt gedaan. Op veel plekken krijg je een 'special menu' in je handen gedrukt waarop allerlei wietshakes, mushroomcoktails en happy pizza's op staan. Dronken in een rivier zwemmen is al niet zo'n goed idee, laat staan als je hoofd in een andere wereld is!

Er wordt hier in ieder geval flink gefeest, veel gedronken en gedanst en we hebben het erg naar onze zin. Helaas voor mij was ik gisteren, op mn verjaardag, flink ziek. Weet niet wat het was, maar had koorts en moest de hele dag overgeven. Zal wel wat te maken hebben met de dag ervoor de hele dag drinken in de zon, dan het koude water in, weinig eten, daarna malariapillen nemen. Ik heb de hele dag in bed doorgebracht en ben vandaag nog een beetje wiebelig maar wel beter. Patrick had ik gisteren weggestuurd omdat ik toch niets waard was en waarschijnlijk gek zou zijn geworden van een onrustig iemand op mn kamer die eigenlijk liever iets wil gaan doen. Hij ging dus weer naar de rivier met andere mensen. Savonds kwam hij terug. Ik kon ze zien terugkomen vanaf het balkon van het hostel. Een van de jongens zat op het dak van de tuk-tuk, Patrick had zijn shirt achterste voren binnenstebuiten aan en was zijn slippers kwijt. Hij viel meteen in slaap toen hij het bed had bereikt en voelde zich de volgende ochtend best een beetje katerig!! Vandaag doen we het dus een beetje rustig aan! Morgen waarschijnlijk weer een dag aan de rivier, ik heb er nu al zin in!

Jullie horen weer snel van ons!